De tol viaduct zelf hebben we niet bereden want ik had liever onderaan het viaduct geweest om een indruk te schetsen van de omvang van deze constructie.
(je voelt je echt heeeeel klein als je aan één van de pijlers staat)
Met haar hoogste top van 343m en 2460m totale lengte is het echt wel eens de moeite om daar eens een kijkje te gaan nemen als je er in de buurt bent!
De volgende dag zijn we al snel terug op pad om de hitte een beetje voor te zijn maar echt veel helpen doet dit niet
aangezien we al snel weer de 34° op het instrumentenbord kunnen aflezen!
Ons volgend doel was Andorra,wel zijn we van mening deze trip langs de snelweg te doen op wat tijd te winnen en vlot te kunnen door rijden!(dachten we toch)
Eens we goed en wel op de snelweg zaten bleek al gauw dat het niet zo rustig ging zijn!!
Door de bosbranden die zich voordeden rond de Spaanse grens richting Barcelona was de snelweg net na Perpignan volledig afgesloten en was al het verkeer genoodzaakt om ONZE weg te nemen om via Andorra naar Spanje te gaan.
Leuk is natuurlijk anders maar gelukkig kan je met de pan je in bochten wringen om zo niet teveel te moeten aanschuiven in de files die daar ontstonden!hihi.

Eens we dichter bij ons volgend doel kwamen begon ook de C° terug te zakken omdat we algauw op een hoogte kwamen van boven de 2400m en dit vonden we eens zalig !

Wat vast staat is dat je niet al te lang moet zoeken aldaar voor een hotel want deze zijn spot goedkoop.
Het eerste die we binnen stapte mocht ook onze bagage bijhouden! (voor 30 euro/nacht zoek ik niet verder)

Hotel Central

Het enige verschil was dat als we ergens toekwamen we direct de korte broek konden aandoen om te genieten van de omgeving maar daar was dat niet het geval.
(een lange broek met trui was nodig met de 14°)
Het schoppen kon dus beginnen want hier is heel veel spot goedkoop (maar opletten is geblazen !!) niet alles is er goedkoop en soms willen ze jou zelf meer doen betalen dan bij ons!!
Twee nachten blijven we in Andorra dus het hebben tijd zat om daar alles rustig te bekijken en niet zomaar onze zuur verdiende euro’s uit te geven.

Ook werd snel duidelijk dat we daar geen honger zouden hebben door de talrijke restaurants (de ene al wat beter dan de andere zoals overal zeker).
Wat we niet konden achterlaten was toch wel een mooi stuk serranoham !!
Deze lekkere rauwe ham hebben we bij een speciaalzaak aldaar gekocht en hebben we mee gedragen voor enkel honderden kilometer.
(telkens bij een middag werd er een stokbrood gekocht en kwam het mes boven !!)

Tijdens de laatste avond in Andorra werd er beslist ( dat is toch echt super als niets moet en alles mag hé)
om de volgende morgen vroeg uit de veren te springen om onze reis verder te zetten richting Le Mans.
Wel zouden we ergens tussenin nog een nacht door brengen om niet te zot te moeten doen.
Perigueux zal het worden en verder niets anders,aldaar dan goed eten en een lekker bedje.
Een Premiere-Classe hotel is zo gevonden en die hebben voor hun 45 euro zelf airco!(toch aldaar zal blijken)

Hotel Premiere Classe

Wat nog een meevaller was is dat daar toch wel een Buffalo Grill is zeker.
Voor een vleeseter zoals ik (wij) niets tekort dus,met een lekkere maaltijd als gevolg.
Volgende dag terug vroeg eruit op naar Le Mans ( niet zo echt voor de stad daar,maar dit is de streek waar ik als karpervisser in oktober zal vertoeven)
om eens naar een watertje te gaan kijken ! hihi ( het is niet voor niets dat ik Goldencarp heet hé)

Eens aangekomen in Le Mans zonder navraag terug ingetrokken in een Premiere-Classe hotel,waar toen bleek dat niet al deze hotels airco hebben! (dedju)

Hotel Premiere Classe

Doordat we daar enkel op doorreis waren hebben we enkel terug goed gegeten op de markt plaats aldaar (toch wat mij betreft)
want Katrien vond het eens tijd om iets lekkers speciaals te eten wat we niet kende!
Toen haar bord met de Andouillette erop voor haar stond was plots al een stuk van het enthousiasme verdwenen!
Alles moet een mens eens proberen,en met dit moto begon ze aan de maaltijd,maar al gauw vertrok het gezicht en mocht ik mijn glimlach weg doen en ook eens proeven.
(gelukkig had ik nog mijn mosselen en een karafje wijn om door te spoelen)
Dit was een vergissing want beide vonden we het niet zo lekker en niet voor herhaling vatbaar.
Volgende morgen een goed ontbijt en de rest vergeten we,we concentreren ons op het volgende punt.
Richting Normandie,en om juist te zijn Luc-sur-Mer gaat het worden voor 3 nachten om als uitval basis te gebruiken voor de vele bezienswaardigheden te bekijken.
Deze keer terug een camping met ons tentje (wat we zelf ook tof vinden) werd al vlug geen probleem.

Camping Luc Sur Mer

Als alles klaar was konden we genieten van rustige leven aldaar met de toch wel leuke restaurantje en het toerisme die allen maar één doel hebben “het zoveel mogelijk opsnuiven van de gebeurtenissen die op deze standen plaats vonden”
Wat ik nog niet door had was het feit dat we zo dicht bij huis toch nog een reus te beklimmen hadden,en wat voor één!!
(later moet blijken dat dit De moeilijkste van heel de vakantie zou worden)
Maar eerst ook de (sfeer) opsnuiven van al dat oorlog geweld die zich daar voordeed en genieten van het landschap want dit is daar echt ook wel prachtig.

Langs de vele herdenkt plaatsen op de stranden tot Saint-Mere-Eglise heb je de museums die te bezichtigen zijn
en waas de realiteit je onder de neus word geschoven op onverbloemde wijze!

Echte kippenvel momenten hebben we pas gekregen bij het bezoeken van een Amerikaanse begraafplaats waar je om te beginnen (bij de volle rondleiding)
door een metaal detector moet gaan!
De (sfeer) die daar hangt heb ik geen woorden voor maar ben heel blij dat we dit gedaan hebben.
De vele teksten en uitleg zeggen veel maar enkele beelden en muziek doet je haren recht komen!

Met een wrang gevoel in de maag van al wat we zagen zijn we toch maar de volgende (en trouws onze voorlaatste dag in Normandie)
begonnen aan die Echte reus die we voor de boeg hadden.
Deze dag was ons doel de Top van Le Mont Saint Michel bereiken zonder kleerscheuren!
Het mag daar wel prachtig zijn maar ik spreek over onze zwaarste bergtop van de reis omdat deze er één is die je TE VOET moet doen!! Hihi
Eens je daar tussen al het volk bent boven geraakt zullen jullie van dezelfde mening zijn als wij hoor.

Deze prachtige omgeving is dus enkel te voet te bereiken en kan jullie er al bij vertellen dat het een flinke wandeling is alleen al van de parkings naar het eiland.

Eens je terug op adem komt is het heus wel de moeite op dit ook gezien te hebben als je daar voor te vinden bent.
De wandeling terug gaat altijd vlugger vind ik (raar hé)

Terug op de camping gekomen beslissen we om de laatste dag gewoon ter plaatse door te brengen en door te nemen waar we onze laatste nacht van ons Frans avontuur gaan slapen of we in één trok naar huis toe gaan.
Met nog wat tijd en geld (beetje toch) beslissen we om nog eens halt te houden in een B&B in Boulogne-sur-Mer.

B&B La Voliere

We zijn daar met open armen ontvangen en het zal blijken dat we aldaar ooit wel nog eens terug zullen gaan want Boulogne-sur-Mer is leuker en mooier dan gedacht!
De mensen van deze B&B hebben enkel een garage om hun eigen wagen in te plaatsen maar zonder enige moeite
plaatste de man zijn auto op de straat om de motor te kunnen binnen zetten,wat we zeer erg op prijs stelde.
Op aanraden van de man bezochten we de oude stad die op wandel afstand van de B&B ligt.

In de kleine straatjes die de oude stad rijk is kan je naar hartenlust eten en drinken van de streekgebonden producten die worden aangeboden.

Na een stevig hap te hebben binnen gewerkt gingen we toch nog eens een kijkje nemen aan de haven.
Deze was op enkele lokale vissers na heel rustig wat ons deed beseffen dat het einde van onze reis in zicht was!
De weg terug naar de B&B verliep heel snel want beide hadden dringend nood aan een toilet.
De volgende morgen werden we door de eigenaar getrakteerd op een heel uitgebreid ontbijt (waar we natuurlijk voor betaald hadden)
en al vlug konden we buiten zien dat de laatste trip naar huis terug in regen outfit gingen zijn!
We hebben de mensen daar bedankt voor de moeite en in één ruk (rukje) de pan naar onze voordeur gesteurd.
Eens de motor terug op stal stond konden we op de teller zien dat we “4875 km” hadden gebold op die 17 dagen door het franse landschap met de ST1300.

Rest mij nu enkel nog zeggen;

Bedankt ” Frankrijk” voor de o zo mooie wegen en mensen aldaar!
Bedankt “Katrien” voor de super gezellige vakantie waarvan er nog zullen volgen!

Maar de grootste BEDANKT gaat naar iemand waarvan ik niet op voorhand wist of HIJ het zou goed doen !!

Bedankt “ HONDA PAN EUROPEAN” voor ons veilig terug thuis te brengen!!

Motor pagina